Een leven nog zo klein en pril,een leven nog zonder eigen wil.
Nog veilig geborgen in moeders schoot,vond jij in rust een stille dood.
Zes maanden had je bijna volbracht,maar we hebben tevergeefs gewacht.
Je was zo mooi, zo zacht, zo fijn,heel even mochten we bij je zijn.
We missen je Karen* en denken veel aan je !
Dikke kussen,Nonkel Bart, tante Sofie en je nichtjes Dina en Lien16/3/2007
1 opmerking:
Mooi verwoord, Sofie...
Een reactie posten